Το κυνήγι της φάσσας θ’αρχίσει φέτος στις 18 Αυγούστου, σύμφωνα με την απόφαση της Κυπριακής Ομοσπονδίας Κυνηγιού και Διατήρησης Άγριας Ζωής και της Υπηρεσίας Θήρας. Εκείνο που μένει τώρα είναι να καταλήξουν οι επαρχίες στον αριθμό των εξορμήσεων και τις περιοχές κυνηγιού.

Κάποιες επαρχιακές επιτροπές αποφάσισαν ήδη και έδωσαν τις εισηγήσεις τους για πέντε εξορμήσεις, ενώ άλλες μιλούν για τέσσερις. Έτσι θα ληφθεί απόφαση στο Παγκύπριο Συμβούλιο.

Το μεγάλο πρόβλημα με τις φάσσες είναι οι περιοχές κυνηγιού. Υποβλήθηκαν προτάσεις τόσο για άνοιγμα όσο και για κλείσιμο περιοχών, τις οποίες μελετά η Υπηρεσία Θήρας. Κυνηγετικοί σύλλογοι επιμένουν σε κάποιες σημαντικές διαφοροποιήσεις στις περιοχές κυνηγιού, για τις οποίες υπάρχει όμως σκεπτικισμός από την Υπηρεσία Θήρας και την Κυνηγετική Ομοσπονδία. Η απόφαση θα ληφθεί αυτή την εβδομάδα γιατί πιέζει ο χρόνος για την κυκλοφορία του χάρτη κυνηγιού 2013-2014. Ήδη υπάρχει αρκετή καθυστέρηση.

Από την άλλη κυνηγετικοί σύλλογοι επιμένουν να δοθούν νέες περιοχές λόγω της έλλειψης θηραμάτων στην Κύπρο, ώστε να μπορέσουν να ευχαριστηθούν λίγες ντουφεκιές. Επανέρχεται επίσης και η εισήγηση για άδεια Τετάρτη-Κυριακή ώστε να μην υπάρχει τόσο μεγάλος συνωστισμός καθ’ όλη τη διάρκεια των εξορμήσεων.

Η Υπηρεσία Θήρας έχει ξεκαθαρίσει ότι σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να δοθούν εξορμήσεις κατά μήκος της νεκρής ζώνης.

Να σημειωθεί ότι συμφωνήθηκαν μεταξύ των ενδιαφερομένων οι νέες περιοχές για τον λαγό και την πέρδικα. Σύμφωνα με πληροφορίες δεν ανοίγουν ούτε κλείνουν σημαντικές περιοχές. Οι αρμόδιοι της ΚΟΚ και της Υπηρεσίας Θήρας πιστεύουν ότι το δόγμα που ακολουθούν για χρόνια, ότι δηλαδή πρέπει οι περιοχές να παραμείνουν ουσιαστικά σταθερές, θα εφαρμοσθεί και φέτος.

Με αυτά τα δεδομένα ο χάρτης κυνηγιού που ενδιαφέρει άμεσα τους κυνηγούς ώστε να ακολουθήσουν ένα πρόγραμμα αναγνωρίσεων, αλλά και να καθορίσουν τις διακοπές τους, θ’ αργήσει να κυκλοφορήσει. Εάν όλα τελειώσουν με τις εισηγήσεις των επαρχιακών επιτροπών και υπάρξει συμφωνία για τις περιοχές, τότε ο χάρτης θα είναι έτοιμος γύρω στις 15 Ιουλίου.

του ΣΩΤΗΡΗ ΜΙΧΑΗΛ από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ”

Όλη η αλήθεια για την παγίδευση αμπελοπουλιών
Η παράνομη παγίδευση πουλιών στοχεύει κυρίως στη σύλληψη (και κατανάλωση) αμπελοπουλιών. Με τον όρο αυτό εννοούνται περισσότερα από 20 είδη που πιάνονται σε ξόβεργα και δίχτυα, και όχι μόνο το ένα είδος που λέγεται αμπελοπούλι. Επιπλέον, επειδή η μέθοδος είναι μη επιλεκτική, πιάνονται και πολλά άλλα είδη (κατά λάθος). Σύμφωνα με μελέτες σχεδόν τα μισά είδη πουλιών που συναντώνται στην Κύπρο, δηλαδή 152 διαφορετικά είδη, έχουν βρεθεί παγιδευμένα σε ξόβεργα ή δίχτυα και επηρεάζονται αρνητικά από την παράνομη αυτή πρακτική. Τα είδη αυτά θανατώνονται και συχνά πετάγονται από τους παγιδευτές, ως ‘παράπλευρες απώλειες’, αφού δεν θεωρούνται ‘ιδανικά για κατανάλωση’ και μεταξύ των παγιδευτών θεωρείται ‘κακοτυχία’ να απελευθερώσεις ένα παγιδευμένο πουλί.
Σημαντικά είδη της κυπριακής πτηνοπανίδας όπως τα ενδημικά (είδη ή υποείδη τα οποία συναντώνται μόνο στο νησί μας) Θουπί (Otus scops cyprius), Σκαλιφούρτα (Oenanthe cypriaca) και Τρυπομάζης (Sylvia melanothorax) αλλά και παγκοσμίως απειλούμενα είδη όπως το Μαυροφάλκονο (Falco vespertinus) και η Κράγκα (Coracias garrulus) συγκαταλέγονται ανάμεσα στα 152 είδη που θανατώνονται λόγω της παράνομης παγίδευσης, από τα οποία τα μισά (78) απειλούνται με εξαφάνιση. Η λίστα των επηρεαζόμενων ειδών συμπεριλαμβάνει δυστυχώς και εμβληματικά είδη που επισκέπτονται την Κύπρο κάθε χρόνο και όλοι τα γνωρίζουμε όπως το Χελιδόνι (Hirundo rustica) και ο Πουπούξιος (Upupa epops).
Εκτός από τα πουλιά, η χρήση ξόβεργων επηρεάζει επίσης διάφορα ερπετά (σαύρες, φίδια) και μικρά θηλαστικά.
Η Κύπρος αποτελεί έναν από τους κύριους μεταναστευτικούς διάδρομους που χρησιμοποιούν τα πουλιά κατά την μετανάστευση τους από και προς την Ευρώπη και την Αφρική, με αποτέλεσμα πέραν των 100 εκατομμυρίων πουλιών να επισκέπτονται το νησί μας κάθε άνοιξη και φθινόπωρο.
Υπό κανονικές συνθήκες, το γεγονός αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα την έλευση σημαντικού αριθμού τουριστών κάθε χρόνο για να απολαύσουν το θαύμα της αποδημίας και να παρατηρήσουν τα πουλιά αυτά, ενισχύοντας παράλληλα τον εποχιακό τουρισμό μας.
Δυστυχώς όμως, η κακή φήμη που δημιουργείται για την χώρα μας στο εξωτερικό λόγω της μαζικής παγίδευσης και θανάτωσης πουλιών, έχει ως αποτέλεσμα πολλοί ευαισθητοποιημένοι τουρίστες να επιλέγουν διαφορετικούς προορισμούς για τις διακοπές τους, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τουρίστες που επισκέφθηκαν το νησί μας και έγιναν μάρτυρες του βάρβαρου αυτού φαινομένου.
Εκατοντάδες τουρίστες γράφουν στις αρμόδιες αρχές, σε ΜΚΟ, στις πρεσβείες μας κάθε χρόνο διαμαρτυρόμενοι για την παράνομη αυτή πρακτική, και ανακοινώνουν ότι δεν θα ξαναέρθουν στην Κύπρο, και θα απωθήσουν και άλλους από το να έρθουν μέχρι να αντιμετωπιστεί σοβαρά το πρόβλημα.
Σύμφωνα με έρευνα του Κυπριακού Ιδρύματος Προστασίας του Περιβάλλοντος Terra Cypria, το κόστος της παράνομης παγίδευσης σε έλλειμμα για τον τουρισμό ανέρχεται μεταξύ 40 και 100 εκ. ευρώ κάθε χρόνο! Υπολογίζεται ότι για κάθε ένα τουρίστα που διαμαρτύρεται άλλοι 25 έχουν το ίδιο παράπονο αλλά δεν το εκφράζουν ποτέ και απλώς δεν ξαναέρχονται, ή απλώς δεν έρχονται.
Εκτός αυτού, σημαντικά έσοδα για το κράτος χάνονται κάθε χρόνο λόγω διακίνησης χρήματος μέσω της «μαύρης αγοράς» από το εμπόριο του παράνομου θηράματος, το οποίο υπολογίζεται από την Υπηρεσία Θήρας και Πανίδας στα 15 εκ. ευρώ κάθε χρόνο.
Αν και η χρήση διχτύων και ξοβέργων είναι παράνομη από το 1974, πριν από την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ οι αριθμοί παγίδευσης ανέρχονταν σε πολύ υψηλά επίπεδα (πέραν των 10 εκατομμυρίων πουλιών τον χρόνο) λόγω της μη εφαρμογής του νόμου. Πριν την ένταξη μας στην ΕΕ, οι αρχές επιχείρησαν αποτελεσματική πάταξη του φαινομένου, με αποτέλεσμα οι αριθμοί θανάτωσης πουλιών να μειωθούν αισθητά ως το 2005 περίπου. Έκτοτε όμως, η «χαλάρωση» των μέτρων έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνεται ανησυχητικά ο ρυθμός της παγίδευσης, και ήδη έχει επιστρέψει σε ανεπίτρεπτα επίπεδα.
Με βάση την έρευνα πεδίου που διεξάγει ο Πτηνολογικός από το 2002 για τον υπολογισμό των επιπέδων της παγίδευσης, τα τελευταία χρόνια (2011-2012) πέραν των 2,5 εκατομμυρίων πουλιών πέφτουν θύματα της παράνομης παγίδευσης κάθε χρόνο.
Τα επίπεδα αυτά γίνονται ακόμη πιο τραγικά αν συνυπολογίσει κανείς τις πολλαπλές απειλές και κινδύνους που αντιμετωπίζουν αυτά τα πουλιά (κλιματικές αλλαγές, καταστροφή των βιοτόπων τους, εντατικοποίηση της γεωργίας κτλ) στις πολυάριθμες περιοχές που πρέπει να διασχίσουν εις διπλούν κάθε χρόνο στα πλαίσια του μεταναστευτικού τους ταξιδιού.
Οι μεθόδοι παγίδευσης των άγριων πουλιών που χρησιμοποιούνται σήμερα (δίχτυα και ξόβεργα) είναι από τις πιο απάνθρωπες μεθόδους θανάτωσης που υπάρχουν. Τα εγκλωβισμένα πουλιά παραμένουν συνήθως παγιδευμένα για ώρες στα δίχτυα και τα ξόβεργα των παγιδευτών, με την κάθε τους προσπάθεια για απελευθέρωση να έχει ως αποτέλεσμα να εγκλωβίζονται όλο και περισσότερο, με αποτέλεσμα να οδηγούνται σε ένα αγωνιώδη θάνατο λόγω εξάντλησης. Και όσα απ’ αυτά επιβιώσουν της δοκιμασίας, τα περιμένει ο θάνατος στα χέρια των παγιδευτών.
Ισχυρισμοί ότι τα άλλα είδη που παγιδεύονται (πέραν των αμπελοπουλιών) ελευθερώνονται από τους παγιδευτές δεν ευσταθούν, καθώς είναι πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο να ξεμπλέξεις ένα πουλί από το δίχτυ, χωρίς να το τραυματίσεις αν δεν έχεις ειδική εκπαίδευση, όπως οι δακτυλιωτές. Η απελευθέρωση από το ξόβεργο αποτελεί μύθο γιατί πουλιά που έχουν πιαστεί σε ξόβεργα, στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν χάσει φτερά που σημαίνει ότι δεν μπορούν να πετάξουν ή να πετάξουν καλά, επομένως είναι πιο ευάλωτα σε θηρευτές κλπ. Επιπλέον, το σοκ του να πιαστούν στο ξόβεργο είναι τόσο μεγάλο που στις περισσότερες περιπτώσεις λίγο μετά την απελευθέρωση και χωρίς εμφανή τραύματα, εκτός από τα βγαλμένα φτερά, πεθαίνουν από το σοκ.
Αν και ίσως κάποτε η παγίδευση αμπελοπουλιών να μπορούσε να θεωρηθεί παράδοση, αποτελεί πλέον μια βιομηχανοποιημένη, μεγάλης κλίμακας επικερδή επιχείρηση όπου οργανωμένοι παγιδευτές βγάζουν εισόδημα δεκάδων χιλιάδων ευρώ κάθε χρόνο.
Τόσο η κλίμακα της παγίδευσης όσο και η χρήση καινούργιων μεθόδων για την παγίδευση των πουλιών (δίχτυα, ηχομιμητικές συσκευές κτλ) καθιστούν την παράνομη παγίδευση μια βάναυση δραστηριότητα, η οποία καμία σχέση δεν έχει με τον τρόπο που γινόταν η παγίδευση τα παλαιότερα χρόνια, αλλά αντίθετα αποτελεί μια παράνομη και ληστρική εκμετάλλευση της κοινής κληρονομιάς του τόπου μας με σκοπό το παράνομο κέρδος.
Επιπλέον, καμιά δραστηριότητα που συμβάλλει σε οικολογική καταστροφή δεν είναι δυνατόν ποτέ να μπορεί να θεωρηθεί ως παράδοση.
Η παγίδευση αμπελοπουλιών απαγορεύεται σύμφωνα με την εθνική (Νόμος 152(Ι)/2003) και Ευρωπαϊκή Νομοθεσία (Οδηγία 2009/147/ΕΚ, προηγουμένως 79/409/ΕΟΚ) καθώς και Διεθνείς Συμβάσεις (όπως π.χ. η Συνθήκη της Βέρνης και η Συνθήκη της Βόννης).
Επιπλέον, σύμφωνα με το Άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Οδηγίας για τα Πτηνά μέθοδοι παγίδευσης οι οποίες είναι μη επιλεκτικές ή χρησιμοποιούνται για τη μαζική σύλληψη ή θανάτωση πτηνών απαγορεύονται εντός των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα ξόβεργα και τα δίχτυα συμπεριλαμβάνονται σε αυτές τις απαγορευμένες μεθόδους, οι οποίες καταγράφονται με λεπτομέρεια στο Παράρτημα IV της συγκεκριμένης Οδηγίας.
Οποιαδήποτε παρέκκλιση από την συγκεκριμένη Οδηγία μπορεί να γίνει μόνο με βάση στοιχειοθετημένη αιτιολόγηση και μόνο για λόγους δημόσιας ασφάλειας, για προστασία χλωρίδας και πανίδας κλπ, ενώ καμία παρέκκλιση δεν δύναται να δοθεί για θανάτωση τέτοιων ειδών για σκοπούς κάρπωσης (κυνηγίου). Χαρακτηριστικά, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε την Ισπανία γιατί επιχείρησε να επιτρέψει τη χρήση ξοβέργων στην επαρχία της Βαλένθια με το πρόσχημα της παραδοσιακής μεθόδου παγίδευσης συγκεκριμένων ειδών πουλιών (υπόθεση C-79/03 Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ισπανίας). Οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου εφαρμόζονται για όλα τα Κράτη Μέλη της ΕΕ. Το Δικαστήριο επίσης έχει εξηγήσει τελεσίδικα ότι τα ξόβεργα είναι μη-επιλεκτικές μέθοδοι.

http://www.birdlifecyprus.org

Όμως τα πράγματα έχουν και την άλλη τους πλευρά. Πολλά είναι τα δημοσιεύματα στον Κυπριακό τύπο που βλέπουν διαφορετικά το θέμα των αμπελοπουλιών:

• Φιλελεύθερος (24/09/2007): Τα αμπελοπούλια της οργής: Οι καλές μέρες των “πουλιών” στον Άγιο Θεόδωρο – Τα αμπελοπούλια ήταν σημαντικό εισόδημα για το χωριό και η εμπορία τους έδινε ψωμί σε σημαντικό αριθμό κατοίκων. Από τότε που απαγορεύτηκε η θήρευση τους, οι κάτοικοι του χωριού υποστηρίζουν πως η οικονομία του χωριού πήρε την κάτω βόλτα και πολλοί δεν έχουν πλέον αξιόλογο εισόδημα, που να τους επιτρέπει να ζήσουν. Την κάτω βόλτα πήραν, όμως, και οι ταβέρνες του χωριού, στις οποίες συνέρρεαν οι μετετζήδες και οι καλοφαγάδες όλης της Κύπρου, για να απολαύσουν “πουλλούθκια”. [...] Οι κάτοικοι επιμένουν και ελπίζουν ότι, αν η Κυπριακή Δημοκρατία το απαιτήσει σοβαρά, μπορεί να βρεθεί μια “μέση λύση” με την Ευρωπαϊκή Ένωση και από τις Βρυξέλλες να ανάψει το πράσινο φως για την επιστροφή των αμπελοπουλιών στο κυπριακό πιάτο.
Περί φιλοπτηνικών και άλλων συναισθημάτων και ενδοιασμών, δεν συζητούν στον Άγιο Θεόδωρο, αλλά ο κόσμος με τον οποίο συνομιλήσαμε κατά την επίσκεψη μας στο γραφικό ημιορεινό χωριό της Λάρνακας, ήταν αρκούντως διαφωτιστικός για την κοινωνιολογική προσέγγιση του ζητήματος, εντός της μικρής κοινωνίας του χωριού. [...] Τα αμπελοπούλια, μας εξήγησε, στον Άγιο Θεόδωρο είναι πιο μυρωδάτα και ταρζέτικα, (παχουλά) από τα Κοκκινοχώρια και άλλες περιοχές, διότι, τρώνε σπόρους της σχοινιάς. Η θήρευση των πουλιών, πριν απαγορευθεί, άρχιζε στα τέλη Αυγούστου και έληγε στα τέλη Οκτωβρίου, όταν τα πουλιά, αναχωρούσαν από το νησί. Στο ερώτημα αν η απαγόρευση στη θήρευση, στοίχισε στο χωριό, ο κ. Μανώλης ξεσπά: «Βεβαίως και μας εστοίχισε! Ξέρουν τούτοι όλοι οι βουλευτάδες και οι Υπουργοί και οι Πολιτικοί και οι Γραμματισμένοι, που απαγόρευσαν μεν τα αμπελοπούλια, αλλά όταν τα βρουν στο τραπέζι “καταπίννουν κάθε βούκκον έναν”, ότι στο χωριό μας υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν περιουσία, ούτε πατημασιά γης;».
Ο κ. Μανώλης παίρνει βαθειά ανάσα και ως ένας από τους πρεσβύτερους του χωριού, με αίσθημα ευθύνης για το δίκαιο του χωριού του, συνεχίζει την επιχειρηματολογία του. «Ούτε χαρουπιά να κρεμμαστούν δεν έχουν δική τους πολλοί συγχωριανοί μας. Ξέρετε ότι στον Άγιο Θεόδωρο έχουμεν άνθρωπο που επάντρεψε και έκτισε στις τέσσερις του κόρες σπίτια, με τα εισοδήματα που είχε από τα αμπελοπούλια; Και αντί να του δώσουν βραβείο τούτου του άξιου ανθρώπου, έρχονται τώρα και τον καταδιώκουν όπως τον εγκληματία. Τέσσερις κόρες αν δεν ήταν τα αμπελοπούλια, ποιος ήταν να του κτίσει, ποιος θα εβοήθα εκείνων των κόρων. Αποτελεί εθνικό έγκλημα αυτό που έγινε στον Άγιο Θεόδωρο. Για μια απόσταση 20 τετραγωνικών χιλιομέτρων, οι κάτοικοι των χωριών αυτών που είναι φτωχά, ζούσαν από τα αμπελοπούλια. Τώρα, άφησαν αυτόν τον κόσμο χωρίς εισόδημα, αλλά δεν του είπαν και πως να ζήσει…; Από τα παλιά τα χρόνια οι μεζεντζήδες όλης της Κύπρου ανακάλυψαν ότι τα πιο ωραία, τα πιο παχουλά, τα πιο όμορφα, τα πιο μυρωδάτα αμπελοπούλια όλης της Κύπρου, τα είχε ο Άγιος Θεόδωρος, διότι είχε σχοινιές και ετρώγαν και γίνονταν “ππαλαζούθκια”, ( παχουλά) και το κρέας τους “μούσκος”, (μυρωδάτο)». [...] Στον Άγιο Θεόδωρο θυμούνται επίσης ακόμη, τις εποχές του πρώην υπουργού Εσωτερικών Χριστόδουλου Βενιαμίν, ο οποίος κάθε χρόνο τέτοια εποχή, κάθε βδομάδα έδινε το παρόν του στις ταβέρνες του χωριού, και μαζί με φίλους απολάμβανε τον εκλεκτό μεζέ των αμπελοπουλιών.
• Σημερινή (22/09/2002): Μπουρλότο το Παραλίμνι για τ’ αμπελοπούλια – Αναστατωμένοι οι φίλοι του ξόβεργου, που είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν μέχρι και την ίδρυση κόμματος. «Παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων κάνουν οι Τούρκοι στο νησί και όχι εμείς στα αμπελοπούλια», τονίζει ο Αντιδήμαρχος Παραλιμνίου, Αντρέας Ευαγγέλου. Aναβρασμός επικρατεί στο Παραλίμνι, μετά τον τρικούβερτο καβγά που έχει ξεσπάσει μεταξύ των φίλων του αμπελοπουλιού, της κυβέρνησης και βουλευτών. Ο φόβος των αρμοδίων ότι μια ενδεχόμενη κορύφωση των κινητοποιήσεων των φίλων του ξόβεργου μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την ενταξιακή πορεία της Κύπρου, προκαλεί αντιδράσεις.
Αντρέας Πιπιρής: «Για το ζήτημα αυτό έχω πικρή πείρα από μικρή ηλικία. Μεγάλωσα οκτώ παιδιά, αλλά έπρεπε να βάζω ξόβεργα για να τα ζήσω. Αν δεν είχα τα ξόβεργα, δεν θα μπορούσα να ζήσω τα παιδιά μου και θα γέμιζε η κοινωνία με αλήτες. Τα ξόβεργα προστατεύουν τους καρπούς των δένδρων, τα σύκα, τα μήλα, το σταφύλι, τα μέσπιλα κτλ. Είμαι 86 χρονών και στήνω ξόβεργα από 10 χρονών. Δηλαδή, εδώ και 76 χρόνια».
• Σημερινή (24/12/2007): Η κρυφή αμαρτία… του αμπελοπουλιού – Από τη μια αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη να προσαρμοστούμε στο κοινοτικό κεκτημένο και στις σχετικές απαγορεύσεις, αλλά από την άλλη το γαστριμαργικό μας ορμέμφυτο μάς σπρώχνει στην παρανομία και την κρυφή απόλαυση αυτών των πουλιών. Γύρω στις 500.000 αμπελοπούλια κατέληξαν στα στομάχια μας μέσα στο 2007, σύμφωνα με υπολογισμούς του Πτηνολογικού Συνδέσμου Κύπρου.
.

Επιτέλους μετά από έξη μήνες απραξίας οι κυνηγοί μας επιστρέφουν και πάλι στην αγωνιστική δράση, με το πρώτο κυνήγι της χρονιάς να είναι και το πιο δύσκολο λόγο καιρικών συνθηκών, το κυνήγι της φάσσας. Αρκετοί κυνηγοί επι ευκαιρίας ρίχνουν ένα φρεσκάρισμα στα όπλα τους και πάνε και τον περίπατο τους στα κυνηγετικά καταστήματα για να φουντώσουν λίγο ακόμα το συναίσθημα της έναρξης της νέας κυνηγετικής χρονιάς. Όπως γίνετε κάθε χρόνο έτσι και φέτος πολλοί είναι οι κυνηγοί που από νωρίς ξεκινανε τις παρακολουθήσεις των πουλιών με σκοπό να εντοπίσουν τα κρυφά περάσματα και να είναι έτοιμοι στην εναρκτήρια πρώτη κυνηγετική εξόρμηση. Άλλοι πάλι καταπατώντας κατάφορα την νομοθεσία σπεύδουν να ταΐσουν και να κάνουν αριθμούς. Αυτό δεν θα το σχολιάσουμε μιας και θα χρειαστούμε αρκετές σελίδες για να αναλύσουμε τις συνέπειες αυτής της ανήθικης πράξης. Όπως και να έχει λοιπόν πίσω στο θέμα μας. Ένας παραδοσιακός και συνάμα αποτελαισματικός τρόπος για να κυνηγήσουμε την φάσσα είναι με καρτέρι στο νερό.. Τα πουλιά λόγο του σκληρού καλοκαιριού το οποίο έχουμε στην Κύπρο κάθε μέρα ταξιδεύουν κοντά σε πηγές, ποτάμια, ποτίστρες, καλλιέργειες και γενικά σε όποιαδήποτε πηγή νερού για να ξεδιψάσουν. Εκεί είναι το ιδανικότερο σημείο για να στήσουμε το καρτέρι μας και πετύχουμε τον στόχο μας.
Το κυνήγι όμως αυτό περιλαμβάνει αρκετές αντιξοότητες και πολλές φορές οδηγεί τους περισσότερους κυνηγούς άπρακτους στα σπίτια τους και μακριά από την ανυπόφορη Αυγουστιάτικη ζέστη.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Σε πρώτο στάδιο καλύτερα είναι να εξορμήσουμε λίγες μέρες πριν από το κυνήγι σε περιοχές όπου ξέρουμε ότι υπάρχει νερό , είναι επιτρεπόμενη περιοχή για Αυγουστιάτικο κυνήγι και πιθανό να υπάρχουν και πουλιά στην περιοχή. Η αναγνωριστική αυτή εξόρμηση πρέπει να γίνετε πολύ προσεκτικά χωρίς να προκαλούμε θόρυβο και κυρίως χωρίς να βάζουμε υποψίες στα πουλιά ότι κινδυνεύουν. Συνήθως με την βοήθεια κιαλιών μένουμε μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από το σημείο και παρακολουθούμε προσεκτικά τις κινήσεις των πουλιών. Δεν είναι αρκετό το να δούμε αριθμούς με πουλιά. Ένα έμπειρο κυνηγετικό μάτι πρέπει να είναι σε θέση να διακρίνει τον σωστό τόπο από όπου ο κυνηγός μπορεί να στήσει το καρτέρι του και να μπορεί να θέσει τον εαυτό του σε βεληνεκές βολής. Επίσης το έμπειρο κυνηγετικό μάτι θα αναζητήσει και διαλλακτικές τοποθεσίες όπου θα μπορέσει να σταθεί σε περίπτωση που το αρχικό πόστο είναι πιασμένο. Ακόμη μπορεί να υπολογίσει σε περίπτωση που τα πουλιά παιχτούν ποιαν κατεύθυνση θα ακολουθήσουν έτσι ώστε να υπάρχουν 2-3 εναλλακτικές λύσεις.
Δεύτερο σημαντικό στοιχείο για την επιτυχία μας σε αυτό το κυνήγι είναι να είμαστε καλά καμουφλαρισμένοι στο πόστο μας και να έχουμε καλό οπτικό πεδίο. Η φάσσα είναι γνωστή για την καχυποψία αλλά και για την οξεία όραση που διαθέτει. Ορισμένη λένε ότι αρκεί ένα κλείσιμο του ματιού μας για να την κάνει να αλλάξει πορεία.
Ένας τρίτος σημαντικός παράγοντας είναι το σωστό ‘timing’ δηλαδή ο σωστός χρόνος στον οποίο θα σηκώσουμε το όπλο θα στοχεύσουμε και θα πυροβολήσουμε. Η φάσσα δεν είναι ένα ιδιαίτερα γρήγορο πουλί. Αντιθέτως συγκαταλέγεται ανάμεσα στα ‘αργά’ πουλιά τα οποία κυνηγάμε στην Κύπρο. Αυτό θα μας δώσει ένα πλεονέκτημα στο να αφήσουμε το πουλί να κοντέψει αρκετά προτού κινηθούμε και μας αντιληφθεί για να αλλάξει πορεία. Η εγκράτεια στο συγκεκριμένο κυνήγι είναι μεγάλη αρετή. Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι τα σκάγια μας θα πλήξουν καίρια το πουλί για να πατήσουμε την σκανδάλη και όχι μόλις φανεί το πουλί ή το κοπάδι στον ορίζοντα να αρχίσουμε να ρίχνουμε ντουφεκιές. Αυτό το φαινόμενο το παρακολουθούμε εδώ και χρόνια συνήθως από νεαρούς και άπειρους κυνηγούς και όταν λέω νεαρούς δεν σημαίνει κατά ανάγκη ότι είναι νεαροί και στην ηλικία. Μου έτυχε αρκετές φορές να βρίσκομαι σε κάποια κορυφογραμμή και να μην χτυπώ τα πουλιά που περνούν από πάνω μου γιατί είναι ψηλά αλλά να τα χτυπούν κυνηγοί οι οποίοι βρίσκονται 50-80 μέτρα πιο χαμηλά από εμένα.
Επίσης αξίζει να σημειωθεί ότι τα πουλιά στο νερό έρχονται κοπαδιαστά και σε αυτή την περίπτωση πρέπει να σεβόμαστε τους άλλους κυνηγούς που βρίσκονται στην περιοχή ασχέτως εάν τους γνωρίζουμε ή όχι. Σε μια τέτοια περίπτωση εάν κρατάμε από τα πρώτα πόστα πρέπει να αφήσουμε τα πουλιά να ‘μπουν’ δηλαδή να κοντέψουν αρκετά έτσι ώστε μόλις ρίξουμε εμείς και το κοπάδι ‘σπάσει’ να μπορούν να επωφεληθούν και οι άλλοι κυνηγοί. Είμαι σίγουρος ότι ο καθένας θα εκτιμούσε μια τέτοια ενέργεια εάν βρισκόταν σε ένα δεύτερο ή τρίτο πόστο, με το ίδιο λοιπόν σκεπτικό πρέπει να πράττουμε και εμείς εάν κρατάμε το πρώτο πόστο.
Μια άλλη χρυσή αρετή στο συγκεκριμένο κυνήγι είναι η υπομονή. Το κυνήγι αυτό χρειάζεται μεγάλη υπομονή. Τα πουλιά πολλές φορές θα αντιληφθούν τον κίνδυνο που παραμονεύει από τα αυτοκίνητο , τους άτσαλους κυνηγούς που δεν καμουφλάρονται καλά και την οχλαγωγία. Σε μια τέτοια περίπτωση θα αναβάλουν την καθιερωμένη κάθοδο τους στο νερό για αργότερα όταν τα πράγματα θα έχουν πλέον ησυχάσει. Πολλές είναι η αναφορές από κυνηγούς που είχαν την υπομονή και έμειναν μετά τις 10-11 το πρωί στο νερό όπου τα πουλιά άρχισαν να έρχονται αυτή την φορά όχι ομαδικά αλλά ατομικά προς την πηγή με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν μια ευχάριστη κατάσταση για όσους κρατούσαν ακόμη τα πόστα.
Βασικός κανόνας σε αυτό το κυνήγι είναι να είμαστε άνετα ντυμένοι, εφοδιασμένοι με νερό και να είμαστε καλά προστατευμένοι από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο.
Αναφορικά με τα πυρομαχικά μας μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε φυσίγγια 28-36 γραμμάρια αναλόγος από τον τύπο του όπλου μας. Το σημαντικότερο στοιχείο είναι να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Εμένα προσωπικά μου αρέσει να κυνηγό με στενό τσοκάρισμα τα συγκεκριμένα θηράματα γιατί πιστεύω μου δίνει καλύτερα αποτελαίσματα σε μεσσαίες και μακρινές αποστάσεις. Ανάφερα και σε προηγούμενο μου άρθρο ότι δεν υπάρχει κατάλληλο όπλο σε μάρκα ή μήκος καννών. Πολλοί κυνηγοί έχουν αφεθεί σε διαδώσεις που κυκλοφορούν ανάμεσα στον κυνηγόκοσμο ότι τα όπλα με μακριές κάννες διδουν καλύτερα αποτελαίσματα. Αυτά τα πράγματα πρέπει να βγούν από το μυαλό του Κύπριου κυνηγού εάν θέλει να έχει όμορφες κυνηγετικές στιγμές. Όλα είναι στο μυαλό μας που πρέπει να είναι καθαρό και χωρίς προκαταλήψεις όταν είμαστε στο κυνήγι για να είναι και η ψυχολογία μας καλά η οποία έχει άμμεση σχέση με την σκόπευση μας.
Ελπίζω αγαπητοί μου φίλοι να σας βοήθησα έστω και λίγο και να θυμάσται ότι το πιο σημαντικό από όλα στο κυνήγι είναι να επιστρέψουμε στις οικογένειες μας υγιείς.

Σε αυτή την περίπτωση ο λαγός ακολουθεί μία πορεία κατά μήκος κάποιου δρόμου και σε κάποιο σημείο με αδύνατα ίχνη προσέχοντας να αφήσει όσο το δυνατό λιγότερα σημάδια στους διώκτες του με ένα δύο δυνατά σάλτα τοποθετεί τον εαυτό του σε πυκνή βλάστηση. Σε μία τέτοια περίπτωση μπορεί να δούμε τα σκυλιά μας να εντοπίζουν έντονη ‘μαλαή΄ κατά μήκος ενός χωματόδρομου, τις πλείστες φορές στο πακέτο, και σε κάποια φάση τα ίχνη αδυνατούν ή ακόμη εξαφανίζονται λόγο του σάλτου του λαγού προς το πυκνό. Σε αυτή την περίπτωση ένας άπειρος σκύλος θα επιστρέψει πίσω στα δυνατά ίχνη του λαγού και θα απομακρυνθεί από το θήραμα , θα ξανά ελέγξει τα ίχνη και θα προσπαθήσει να λύσει τον γρίφο. Σε αυτή την περίπτωση ένας έμπειρος κυνηγός θα αντιληφθεί το τι συμβαίνει και θα δώσει την ευκαιρία και τον χρόνο στο σκυλί του να ελέγξει 2-3 φορές την πορεία μέχρι να αναγκαστεί να αφήσει τα δυνατά ίχνη και να αναζήτηση κυκλικά στην περιοχή κάποιο άλλο ίχνος. Το ίχνος αυτό είναι τις πιο πολλές φορές το τελευταίο πάτημα του λαγού πριν από την κούτσι του. Εάν ο σκύλος το εντοπίσει τότε είναι ζήτημα χρόνο για να ξεφωλιάσει τον λαγό. Την σήμερον ημέρα ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κυνηγοί του λαγού στην Κύπρο είναι το φαινόμενο του προσηκώματος. Η μεγάλη πίεση ολόχρονα έχει κάνει τους λαγούς καχύποπτους , ανασφαλής και έτοιμους να εγκαταλήψουν την φωλιά τους με την πρώτη υποψία. Μία περιοχή η οποία δεν είναι τόσο πιεσμένη μας δίνει περισσότερες πιθανότητες να βρούμε τον λαγό στην φωλιά του και να μας επιτρέψει να τον ξεψωλιάσουμε. Τώρα σε μία τέτοια περίπτωση υπάρχουν δύο ενδεχόμενα. Το πρώτο είναι ο λαγός να διαφύγει προς τον δρόμο ή αν του το επιτρέπει η περιοχή και η βλάστηση προς το βουνό (μονοπάτι). Για να καλύψουμε τα σκυλιά μας η παρέα μόλις αντιληφθεί ότι υπάρχει ίχνος λαγού στον δρόμο, πρέπει να ελέγξει δύο πράγματα. 1) Τα μονοπάτια που οδηγούν στο βουνό και πιθανό να διαφύγει ο λαγός 2) Τον δρόμο όπου σε αρκετές περιπτώσεις ο λαγός διαφεύγει μόλις νιώσει την παρουσία των σκύλων. Πάντα πρέπει να έχουμε στον νου μας την ασφάλεια τόσο εμάς και τον συντρόφων μας όσο και τον σκύλων μας. Το πορτοκαλί γιλέκο ή το πορτοκαλί καπέλο είναι αναγκαία για την ασφάλεια μας και για να γνωρίζουμε την θέση των συντρόφων μας, ιδιαίτερα στα πυκνά. Μόλις τα σκυλιά ξεφωλιάσουν τον λαγό ή όταν αυτός πεταχτεί για να διαφύγει τότε εάν και εφόσον δούμε τον λαγό, διαπιστώσουμε ότι έχουμε καθαρή βολή και χωρίς ίχνος ανυσηχίας ότι θα χτυπήσουμε κάποιο από τους συντρόφους ή τα σκυλιά μας πυροβολούμε.
Δεύτερη περίπτωση
Λαγός που κάθετε σε πυκνή βλάστηση μέσα σε δάσος
Οι λαγοί του δάσους συνήθως είναι μακρινοί λαγοί με μακρινοί πορεία από τον βοσκότοπο μέσα στο δάσος. Μέσα στο δάσος ο λαγός θα αποφύγει τα μεγάλα ξέφωτα και την αραιή βλάστηση και θα αναζήτηση , δύσβατες και κοφτές περιοχές για να κρυφτεί. Γκρεμός δίπλα από πυκνή βλάστηση, πυκνά μικρά πεύκα, μεγάλες λατσιές, πλαγιαστοί κορμοί δέντρων όπου υπάρχουν χαμηλά και πυκνά κλαδιά.
Ο λαγός και σε αυτή την περίπτωση θα προσπαθήσει να μπερδέψει τα σκυλιά με σάλτα και τρεξίματα. Μόλις δούμε ότι το σκυλί μας είναι πιο νευρικό και πλησιάζει προς το ξεφώλιασμα τότε πρέπει: 1) Να ενημερώσουμε τους συντρόφους μας για να είναι έτοιμοι αλλά και για να μας φανερώσουν τις θέσεις τους. 2) Πρέπει να εντοπίσουμε πιθανά μονοπάτια που οδηγούν μακριά από τα πυκνά και να τα καλύψουμε .
Κυνηγόντα στο πυκνό δάσος πολλές φορές είναι δύσκολο να έχουμε συνεχή οπτική επαφή με τα σκυλιά και με τους συντρόφους μας. Κάποιο καμπανάκι στα ζώα ή κολλάρο ειδοποιητής βοηθά στο να εντοπίζουμε εύκολα τα ζώα μας. Ενώ με τους συντρόφους μας μπορούμε με ένα σφύριγμα ή με την ομιλία να εντοπίσουμε την θέση ο ένας του άλλου χωρίς να ενοχλήσουμε τα ζώα από την εργασία τους.
Τρίτη περίπτωση
Λαγός που αφήνει ίχνη σε ένα πυκνό αλλά κάθετε σε άλλο
Σε αυτή την περίπτωση η οποία είναι αρκετά κοινή τα τελευταία χρόνια ο λαγός αμύνεται με ένα πολύ έξυπνο και αποδοτικό για εκείνον τρόπο. Μπαίνει σε ένα πυκνό και δημιουργεί ένα λαβύρινθο από έντονα ίχνη και εικονικά φωλιάσματα για να δώσει την εντόπιση ότι βρίσκετε κάπου εκεί κοντά μέσα στο πυκνό αλλά αυτός με ένα δύο σάλτα απομακρύνετε από το πυκνό και σε κοντινή απόσταση βρίσκει ένα άλλο ιδανικό τόπο για να φωλιάσει. Σε μια τέτοια περίπτωση ενώ τα σκυλιά μας θα είναι αναστατωμένα από τα έντονα και φρέσκα ίχνη εντούτις θα εγκλωβιστούν μέσα στον λαβύρινθο και δύκολα θα ξεμπλέξουν τα ίχνη. Ένας αρκετά έμπειρος και εκπεδευμένος σκύλος ίσως τα καταφέρει και απομακρυνθεί από την παγίδα του λαγού για να εντοπίσει τα πιο αδύνατα ίχνη μακριά από τον λαβύρινθοι και να τον ξεφωλιάσει. Αν οι σκύλοι μας πεδεύονται για ώρα εκεί χωρίς κανένα αποτέλαισμα τότε πρέπει ο κυναγωγός να βοηθήσει τους σκύλους στο να εντοπίσουν τα αδυνάτα ίχνη μακριά από τον λαβύρινθο.
Μην ξεγελαστείτε από την αναστάτωση του σκύλου σας μέσα στον λαβύρινθο ούτε από πιθαβά γαυγίσματα αν κυνηγάτε με ιχνηλάτες. Ο λαγός δεν έχει προσηκωθεί απλά έχει στήσει τον λαβύρινθο του και σας παρακολουθεί από κάπου εκεί κον΄τα.
Αυτά τα λίγα φίλοι μου σας παραθέτουμε σε αυτό το τεύχος βάση πάντοτε των δικών μας εμπειριών ελπίζουμε να σας βοηθήσουν και να κάνουν το κυνήγι σας πιο αποδοτικό. Πάντοτε να έχουμε κατά νού ότι προέχει η ασφάλεια και η υγιέια εμάς, των συντρόφων μας, των συναδέλφων κυνηγών και τον σκυλιών μας. Κύριο μας μέλημα είναι να πηγαίνουμε και να ερχόμαστε από το κυνήγι υγιείς και χωρίς προβλήματα.